Sportski žurnal je dnevni list iz Srbije koji izlazi svakog dana i donosi informacije iz fudbala, košarke, odbojke…
Počeo je da izlazi 1990. godine, uoči Svjetskog prvenstva u fudbalu. Početkom 2007. izašao je jubilarni 6000. broj.
Prema svim relevantnim istraživanjima javnog mnjenja u Srbiji, Sportski žurnal je najtiražniji i najcijenjeniji sportski dnevnik u zemlji.
Odlikuje ga veliki broj informacija i izvještaja sa svih sportskih borilišta u Srbiji, zahvaljujući širokoj i gustoj dopisničkoj mreži.
Takođe, uz njega se vežu neki od velikih skandala i diskriminacije igrača u Srbiji.
U nastavku teksta saznajte zbog čega je Žurnal primao kritike javnosti i u kakve afere je bio umiješan.
Sportski žurnal i rasna diskriminacija
Uz Sportski žurnal se vežu mnoge kritike i kontroverze, koje se prvenstveno odnose na širenje rasne diskriminacije.
Poznat po širenju kritika na račun stranih igrača i podržavanju diskriminatorske teorije da strane igrače treba birati u timove samo ako su “barem duplo bolji od domaćih igrača na istoj poziciji”.
List je dobio kritike kada je pokušao da cenzuriše rasno zlostavljanje koje je pretrpio igrač FK Partizan, Brazilac Everton Luiz.
Naime, Evertonu su 20. februara 2017. godine u na gostovanju Superlige Srbije protiv FK Rada, ozloglašeni huligani sa dugom istorijom sličnih incidenata, United Force, neprestano upućivali rasističke primjedbe i skandirali na njegov račun.
Neugodno skandiranje i primitivno ponašanje koji su se često mogli čuti i u samom direktnom prenosu uživo, kulminirali su emotivnim izlivom igrača u 70. minuti.
On je tada prekinuo igru i uhvatio loptu rukama dok je bio u njenom posjedu i odupro se rasnom zlostavljanju sa tribina na kojima su bili simpatizeri FK Rad.
Osjećajući se revoltirano, odmah su ga podržali saigrači i tehnički radnici koji uprkos naporima nisu mogli spriječiti Evertona da padne u stanje očaja što je rezultiralo suzama pred kamerama koje su sve emitovale uživo.
Slučaj je imao međunarodnu medijsku pažnju, međutim, uprkos svemu, Sportski žurnal nije previše dao mjesta ovom događaju.
Više prostora dao je zamjenici direktora FK Rad Jeleni Polić, čija je otvorena odbrana rasnog zlostavljanja od strane navijača njenog tima izazvala još veću svjetsku osudu. Sportski žurnal se ograničio na to da njene navode u naslovu članka označi kao “skandalozne”.
Zapravo, časopis je iskoristio priliku da prenese njene navode dodatno ih obrazlažući te ju je više puta nazvao “damom”. U jednom slučaju su čak rekli i da su to riječi te “prekrasne dame”.
Sportski žurnal se ponaša kao žuta štampa
Tokom narednih mjeseci, Sportski žurnal nije obavio nikakav intervju sa Evertonom i zadržao je sveukupni narativ protiv stranaca.
Kulminacija je bila serija priloga u kojima se veličao dobar rad i odlična organizacija Jelene Polić koja je u tom trenutku vodila ženski tim FK Rad.
Ako je bilo ikakvih nedoumica o tome kakav je stav uredništva u vezi sa tim incidentom, one su nestale kada je Everton na kraju sezone evidentno bio među najboljim igračima lige, i nije zaslužio ekskluzivni prostor u časopisu.
Sa druge strane, “prekrasna dama” koja je hvalila i podržala rasno zlostavljanje, dobila je ekskluzivni izvještaj koji veliča njenu navodnu ljepotu.
Novinari sportskog žurnala su strane nogometaše nazivali pogrdnim imenima
Još jedan događaj koji se ponavlja u Sportskom žurnalu je stalno stvaranje razlika između domaćih i stranih igrača, sa čestim nečuvenim opisom igrača kao “tamnoputih”.
Primjer, “tamnoputi vezista koga krase brzina i pokretljivost“ je samo jedan primjer uobičajenog opisa kojim podsvjesno žele da podsjete čitaoce da je riječ o igraču druge boje kože.
Unatoč tome što su komentatori na to upozoravali već godinama, ništa se nije promijenilo, a redakcija je nastavila etiketirati sportiste po boji kože pretvarajući se da su potpuno nesvjesni problema i štete koje time čine.
U zemlji i društvu koje je bilo prilično avangardno i progresivno u pogledu rasne tolerancije i međuetničke razmjene, posebno u periodu hladnog rata kada je Jugoslavija predvodila pokret nesvrstanih.
Bivša država je bila uključena u borbu za nezavisnost, dekolonizaciju i obrazovanje sopstvenog naroda, kada su jugoslovenske kompanije dobijale unosne poslove za velike projekte širom svijeta, a jugoslovenski univerziteti bili puni stranih studenata na razmjeni, tolerancija prema strancima je bila na najvišem nivou.
Da li je Sportski žurnal Srbija povezan sa korupcijom
Jugoslavija je u prošlosti ostvarivala mnoge uspješne rezultate u brojnim sportovima i često su njeni klubovi postajali pioniri u dovođenju stranih imena.
Međutim, početak jugoslovenskih ratova i sankcije UN-a koje su od 1992. do 1995. godine nametnule izostanak reprezentacija Srbije i Crne Gore sa međunarodnih takmičenja dovele su do katastrofalnih rezultata za klubove u svim poljima. Klubovi su, bez mogućnosti da se bore za titule na kontinentu, izgubili svoju glavnu motivaciju.
Klubovi, koji su bili evropski šampioni, kao što je to uradila Crvena zvezda 1991. godine u fudbalu, ili KK Partizan u košarci iste godine, su počeli da traže nove načine za opstanak. Tako se većina odlučila za masovnu prodaju igrača stranim klubovima.
Do trenutka kada su sankcije ukinute i kada su se klubovi mogli vratiti kontinentalnim takmičenjima, tri godine ratova, ekonomskih sankcija i rekordne inflacije su doveli do ogromnog osiromašenja društva.
To je značilo i da klubovi više nisu bili u poziciji da formiraju i drže jake timove koji bi bili spremni da izazovu one vrhunske, već su morali nastaviti preživljavati prodajom igrača. Korupcija, koja se proširila po cijelom srpskom društvu, ušla je u sport kao bolest koja se brzo širi.
Uživajući u reputaciji i vrijednostima koje su jugoslovenski sportisti izgradili u posljednjim godinama prije rata, opskurne podzemne ličnosti su se probijale u sport sa ciljem da prošire svoje bogatstvo prodajom sportista vrhunskim svjetskim klubovima.
Sportski žurnal i podrška sumnjivim ličnostima
Postignuća klubova su postala irelevantna. Rezultati su bili važni samo da bi se poklopili sa fiksnim ishodima za kladioničarske agencije koje su od tokom 1980-ih bile rijetke, ali su se kasnije počele javljati na svakom slobodnom uglu.
Tokom 1990-ih, fudbal u Srbiji je dotakao dno, sa čestim scenama koje bi bile nezamislive drugdje.
Kako bi pokazali svoju moć a sudijsku nemoć, ratni gospodari poput Arkana preuzeli su minorne klubove – FK Obilić u njegovom slučaju – i uzastopnim promocijama od njih u rekordnom roku napravili šampione.
Od srpskih sudija pa do ostalih, svi su jednostavno znali da moraju biti šampioni. Fudbal, kao i mnogi drugi sportovi, više se nije igrao takmičarski, a profesionalizam je bio na najnižem nivou.
Nije bilo novca od titula, sponzori su bili rijetki, posjećenost mala, a evropska takmičenja su donosila više troškova i obaveza nego profita.
Lokalno, ljudi su se okrenuli jedinom rentabilnom ishodu – ubjeđivanju trenera da forsira njihovog sina u tim, sa nadom da će ga neki strani klub primjetiti.
U takvoj sredini stranci su postajali veoma nepoželjni jer su sinu mogli samo da pokvare dogovor ukoliko bi rekli da nije talentovan.
Takođe, treneri često nisu znali strane jezike, pa bi, osim što nisu bili u prijateljskim odnosima sa porodicom klinca koji trenira, morali da izbjegavaju i da podsmijavanje s obzirom na poznavanje stranog jezika.
Sportski žurnal i Fudbalski savez Srbije
Sve ovo počinje 1992. godine i traje snažno tokom 1990-ih, dok se progresivno, ali vrlo sporo i sa mnogo mnogo zastoja, pokušava popraviti negdje od sredine 2000-ih.
Za to vrijeme, mnogi sjajni fudbaleri iz prethodnih vremena su ostvarili sjajne karijere u inostranstvu.
Neki od njih kao treneri ili na druge načine, pokušali su da se vrate u Srbiju i donesu svoju mudrost i znanje i stave ih u službu unapređenja domaćeg fudbala dovođenjem modernih metoda koje su dokazano djelovale negdje drugo.
Ali umjesto dobrodošlice i veselja, bili su primljeni upravo suprotno – kao ljudi koji žele upropastiti korumpiranu šemu prodaje igrača i zarade namještanjem utakmica.
Manipulacija javnim mnijenjem u Srbiji i cenzura Žurnala
Upravo je tu ovaj magazin igrao presudnu ulogu. Kao najpopularnije sportske novine, koristili su tu prednost da manipulišu javnim mnijenjem i koristili sistem obmanjujućih i dezinformišućih tekstova.
Bili su podržani čitavom grupom sportskih radnika čija je uloga uzdignuta do statusa “legende”, ali su svi zajedno očito provodili decenije odbijajući da se prilagode modernom fudbalu i razmotre alternativne poglede.
Uz to, očigledno su selektivno davali prostor i vrijeme ljudima koji dijele njihovo mišljenje, nasuprot drugima.
Umjesto da budu nezavisna novinska agencija, postali su čisto oružje kojim identificirana grupa stranaca-kritičara propagira svoju propagandu.
Budući da očigledno veliki broj domaćih trenera nije mogao da nađe posao van Srbije, a pored toga su imali poteškoće u komunikaciji sa strancima i vjerovali da će „štednja“ domaće omladine od takmičenja povećati njihove šanse za prodaju u inostranstvu, i oni su se čvrsto držali zajedno i branili ograničenje od 4 stranca po klubu.
Ovo ograničenje je bilo radikalno kao nijedno drugo, čak ni izbliza u Evropi, uprkos tome što je Srbija u osnovi u centralnoj Evropi i na vratima EU.
U nekadašnjem popularnom mjestu za komentarisanje danas postoji jasna cenzura prema poznatim komentatorima sa suprotnim stavovima.
Preporučujemo i ove članke
- Usporedba kvota na kladionicima
- Wwin Kladionica Recenzija
- Kako dobiti na kladionici
- PAMETNO KLAĐENJE Šta su sistemi klađenja
- Prenosi uživo
- Rezultati Uzivo i utakmice uzivo
- Petica plus kladionica recenzija
- Kada fudbaleri idu u penziju
